Metody terapeutyczne

Osteopatia jest uznanym systemem diagnostycznym i leczniczym, a także zapobiegania urazom i różnym chorobom za pomocą badania manualnego który główny nacisk kładzie na strukturalną i funkcjonalną integralność ludzkiego ciała. Sposób prowadzenia terapii osteopatycznej wynika z fizjologii, anatomii, biomechaniki oraz powszechnej wiedzy klinicznej. Traktuje ona ciało ludzkie jako całość zarówno w aspekcie strukturalnym jak i funkcjonalnym.

Wywiad

Wizyta rozpoczyna się od przeprowadzania wywiadu, analizy historii medycznej oraz dolegliwości pacjenta. Wywiad medyczny ma na celu uzyskanie informacji o źródle dolegliwości z którymi zgłasza się pacjent. Obejmuje pytania o choroby współistniejące, przyjmowane leki, przebyte zabiegi, charakter pracy, aktywność fizyczną, styl życia, aktualne dolegliwości i ich przebieg oraz dotychczasowe urazy i leczenie. Zazwyczaj trwa kilka minut i stanowi istotny element w diagnozie.

Badanie obrazowe

Analiza dokumentacji medycznej i badań obrazowych pacjenta (RTG, USG, tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego). W przypadku posiadania przez pacjenta wcześniejszej dokumentacji medycznej oraz badań obrazowych, ocena ich pod kątem zaawansowania zmian w tkankach oraz możliwości oddziaływania na bieżące dolegliwości pacjenta. Interpretacja badań obrazowych wraz z wywiadem oraz badaniem fizykalnym ma na celu wychwycenia ewentualnych tzw. czerwonych flag, czyli sytuacji w której istnieje podejrzenie poważniejszych patologii i przeciwwskazania do leczenia manualnego gdzie pacjent powinien być skierowany na dalsze badania i wizytę u odpowiedniego specjalisty. 

Badanie fizykalne

Stanowi najważniejszy element w diagnostyce funkcjonalnej pacjenta, składa się ono z: palpacji, testów funkcjonalnych, badania zakresu ruchomości, odruchów, zaburzeń czucia oraz oceny siły mięśniowej. Na podstawie których przeprowadza się wraz z wcześniejszym wywiadem wnioskowanie kliniczne i stawia diagnozę funkcjonalą oraz planuje proces postępowania terapeutycznego.

Terapia manualna

Terapia manualna to rodzaj badania i leczenia tkanek narządu ruchu. Polega na pracy manualnej na tkankach układu mięśniowo-powięziowo-szkieletowego oraz nerwowego. W celu uwolnienia ograniczeń ruchomości i funkcjonalnych zaburzeń tkanek, zmniejszenia napięcia oraz ucisku na nerwy i naczynia krwionośne. Wykorzystując przy tym techniki: manipulacyjne, mobilizacyjne, neuromobilizacyjne , oscylacje , trakcje , limfatyczne oraz techniki tkanek miękkich (uwalnianie mięśniowo-powięziowe, techniki energizacji mięśniowej, punkty spustowe).

Terapia Czaszkowo - Krzyżowa

Jej twórcą jest dr William Sutherland który opracował spójny model systemu wzajemnych napięć i zasad ich przenoszenia w układzie czaszka – opona twarda – kość krzyżowa. Istotą terapii jest korygowanie powstałych zakłóceń w tym modelu i ułatwienie swobodnego przepływu płynów w organizmie oraz przywrócenie zdolności regeneracji. Terapeuta pracuje delikatnie na kościach czaszki i odcinka krzyżowego kręgosłupa, aby usunąć powstałe zaburzenia. Prawidłowe funkcjonowanie systemu czaszkowo- krzyżowego wpływa pozytywnie na układ nerwowy, trzewny, a także na system mięśniowo- szkieletowy całego ciała.

Terapia Wisceralna

Terapia wisceralna inaczej zwana trzewną to ukierunkowane działania manualne mające na celu przywrócenie prawidłowego ruchu i funkcji narządów wewnętrznych. Jakiekolwiek ograniczenia tego ruchu mogą rzutować na funkcjonowanie organu jak i całego organizmu, ponieważ system trzewny tworzy układ wzajemnych powiązań między sobą oraz strukturami całego organizmu człowieka. Dysfunkcje narządów wewnętrznych mogą objawiać się podwyższonym napięciem (np. ból brzucha), zaburzenia czynności narządu (problemy trawianne) lub też za pośrednictwem układu współczulnego rzutować na dolegliwości bólowe w zupełnie innej części ciała (np. bóle kręgosłupa). 

Manipulacja powięzi

Metoda oparta na biomechanicznym modelu ludzkiego organizmu stworzona i opracowana przez rodzinę Stecco (Luigi Stecco, prof. Carla Stecco, prof. Antonio Stecco). Polegająca na manipulacji zablokowanych (zdenyfikownych) miejsc na powięzi, poprzez uciskanie i przesuwanie zaburzonych tkanek co w konsekwencji prowadzi do poprawy ślizgu, zmniejszenia bólu i zwiększenia zakresu ruchomości. Zaburzenia ślizgu między warstwami powięzi i jej densyfikacją powstają wyniku powtarzających się przeciążeń, urazów mechanicznych oraz stanów zapalnych.

Igłoterapia sucha

Sucha igłoterapia (ang. dry needling) to metoda polegająca na nakłuciu punktu spustowego w mięśniu lub nakłuciu napiętego pasma mięśniowego za pomocą sterylnych, jednorazowych igieł do akupunktury w celu leczenia bólu mięśniowo-powięziowego i dysfunkcji w obrębie narządu ruchu. Metoda bezpośredniego mechanicznego oddziaływania na tkanki, w celu uzyskania reakcji biochemicznych, biomechanicznych i naczyniowych. Pozwala dotrzeć do głębokich struktur mięśni i powięzi, często niemożliwych do osiągnięcia przy pomocy technik manualnych. Suche igłowanie jest bardzo skuteczną i bezpieczną metodą leczenia bólu mięśniowo-powięziowego.

Facebook-f Instagram X-twitter

Zapraszam do kontaktu

al. Jana Pawła II 61 lok. 237
01-031 Warszawa

600 077 355

kontakt@fizjosteo.pl

Projekt i realizacja: www.whiteart.pl